സ ഉച്ചകാശേ ധവളോദരോ ദരോ-
fപ്യുരുക്രമസ്യാധരശോണശോണിമാ
ദാധ്മായമാനഃ കരകഞ്ജസമ്പുടേ
യഥാബ്ജഖണ്ഡേ കളഹംസ ഉത്സ്വനഃ
വിവർത്തനം
ഭഗവാൻ കൈയ്യിലേന്തി മുഴക്കിയ ധവള നിറമാർന്ന സ്ഥൂലമായ ശംഖ്, അദ്ദേഹത്തിന്റെ അതീന്ദ്രിയ അധരസ്പർശത്താൽ രക്തവർണിതമായി തോന്നിപ്പിച്ചു. ചുവന്ന താമരത്തണ്ടുകളിൽ വെളുത്ത അരയന്നങ്ങൾ നീന്തിത്തുടിക്കുന്നതുപോലെ കാണപ്പെട്ടു.
ഭാവാർത്ഥം
വെളുത്ത ശംഖ് ഭഗവാന്റെ അധരസ്പർശത്താൽ അരുണ വർണമായത് ആത്മീയ സാർത്ഥകതയുടെ പ്രതിരൂപമാകുന്നു. ഭഗവാൻ സർവം ആത്മീയമാകുന്നുവെന്നുമാത്രമല്ല, ഭൗതിക പദാർത്ഥം, ഈ ആത്മീയാസ്തിത്വത്തിന്റെ അജ്ഞതയാകുന്നു. പരമാർത്ഥത്തിൽ, ആത്മീയ ജ്ഞാനോദ്ദീപനത്തിൽ, ഭൗതിക പദാർത്ഥത്തെപ്പോലെ യാതൊന്നുംതന്നെയില്ല. പരമദിവ്യോത്തമപുരുഷനായ ശ്രീകൃഷ്ണ ഭഗവാന്റെ സമ്പർക്കത്താൽ തൽക്ഷണം ആത്മീയ ജ്ഞാനോദ്ദീപനം ഉണ്ടാകുന്നു. സർവ അസ്തിത്വങ്ങളുടെയും ഓരോ കണികയിലും ഭഗവാൻ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നുവെന്നു മാത്രമല്ല, ആർക്കും തന്റെ സാന്നിധ്യത്തെ വെളിപ്പെടുത്തിക്കൊടുക്കുവാനും അദ്ദേഹത്തിന് കഴിയുന്നു. ഭഗവാനോടുള്ള ഉൽക്കടമായ പ്രേമത്താലും ഭഗവദ്ഭക്തിയുതസേവനത്താലും, അന്യഥാ ഭഗവാനുമായുള്ള ആത്മീയ സമ്പർക്കത്താലും, ഭഗവാൻ കൈയ്യിലേന്തിയ ശംഖ് അരുണ വർണമായതുപോലെ സർവതും ആത്മീയമായി ശോണിതമായിത്തീരുന്നു. ഭഗവദ്പാദങ്ങളാകുന്ന താമരപ്പൂക്കളാൽ നിത്യമായി അലംകൃതമായ ആത്മീയ പരമാനന്ദമാകുന്ന ജലത്തിൽ ഉല്ലസിക്കുന്ന ഹംസങ്ങളെപ്പോലെയാണ് പരമഹംസൻ.
( ശ്രീമദ് ഭാഗവതം /1/11/2 ) / ശ്രീല പ്രഭുപാദർ
Comments
Post a Comment